Yaraları
sağaldan zaman SƏNin yoxluğunu mənə unutdura bilmədi. SƏNsizliyi sağalda
bilmədi.
Bir
günlük xatirəni bir gecəyə danışıb qurtara bilmirdik. İndi bir gecəyə 40 illik
xatirəni özüm-özümə danışıram. Öz-özünə danışmaq qədər sürətli heç nə yoxmuş,
bu sürət zamanında.
* * *
Bir
ildi əlim evimin zənginə qalxmır.
Üzümə
heç kimin açmadığı qapının çalınan zənginə özüm gedirəm.
Gələn
qonaqlar da daha əvvəlki kimi səslü-küylü olmurlar.
Özünəməxsus
sükut, səssizlik aparıb dəhlizin nəvazişli şirinliyini.
Otağın
boşluğunu duyan çaynik də dəyişib səsini.
Divara
hopan səslər gecələr olanları, olmuşları yuxuma danışır ahəstə bir səslə.
Düz
bir ildir evin hər tərəfindən, gah otaqdan, gah mətbəxdən gözünü mənə zilləyən
baxışlar:
-
Ac deyilsən?
-
Çay içmisənmi?
-
Sənə soyuq deyil ki?
-
Axşamlar üstünü yaxşı ört.
-
Bayırda yaman soyuqdu. Əynini qalın gey!
-
.......................................................................,
söyləyir.
.
Hər
yerdə, hər zaman SƏN varsan. Məni darıxdıran və məni darıxmağa qoymayan, SƏN.
Gecələr
“yuxun şirin olsun”- dediyim SƏNə, “əbədi yuxun şirin olsun”- deyirəm bir
ildir.
Xəyalların,
xatirələrin yola verdiyi bu bir ildə, alışa bilmədim SƏNsizliyinə.
Bu
evin hər yerində SƏN varsan.
Güzgülər
hələ də SƏNi göstərir.
Siluetin
baxır güzgüdən:
-
O biri köynəyi gey!
-
Bu qalstuk sənə yaman yaraşır.
-
Şərfini vur!
-
Yola nə lazımsa götürmüsənmi?...
* * *
Səfərə
çıxıram. Dönub arxaya boylanıram. Qapı, elə mən örtən qapıdır.
Pilləkanlar
da qupquru.
Alicənablığın və
sevginin zirvəsi-Rafiq Əliyevin hisslərini qismət anlayaraq ifadə edən
Rəfail Tağızadə
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder